Wandelgaderen.

Voor iedereen die ook een straaltje mee wil pikken

Na weken vol regen is ze er eindelijk weer: de zon! Vol overgave open ik mijn rolgordijntje en ik en mijn vitamine D reservoir maken een sprongetje van vreugde. De eerste zonnestralen kleuren mijn kamer goudgeel en meteen ziet alles eruit als op een filmset. Snel duik ik in mijn, momenteel dus film-waardige, kledingkast en vis er wat items uit in zonnige kleuren. Voor ik de deur uit stap, check ik toch even het weerbericht. Het lijkt wat kouder te zijn dan ik dacht, maar dat mag de pret niet drukken.

Ik treuzel een beetje wanneer ik kantoor nader. Nog even een paar seconden rekken, voordat ik kantoor binnenstap en weet ik dat ik tot en met zonsondergang alleen door een klein raampje kan genieten van mijn goede vriendin. Oké, op het rondje tijdens de lunchpauze na dan. Terwijl ik vol verlangen naar buiten kijk, schiet het me ineens te binnen. Dit is geniaal! "Ted, je hebt een baanbrekend concept bedacht", denk ik nog.

Wandelgaderen. Wandelgaderen! Niks met 5 man in een klein hokje gaan zitten om het een en ander te bespreken. We trekken gewoon onze jas aan, zwiepen een sjaal om en gaan een half uurtje wandelen. Niet zomaar wandelen, vergaderend wandelen. Of wandelend vergaderen, het is maar hoe je het bekijkt. Wandel-gaderen. Snap je? "Het beste alternatief voor een saaie vergadering, op een zonnige dag: WANDELGADEREN! Start nu en krijg alle gezondheidsvoordelen cadeau." Nou, strik erom en inpakken! Ik heb nog net het logo niet ontworpen, wanneer ik besluit te googelen.

Een artikel uit 2015. 2015! Vier en een half jaar geleden was het al een ding. Oké, zonder dat het beestje een zeer creatieve naam heeft, maar "lopend vergaderen" is een ding. Daar gaat mijn geniale ingeving. Met één zoekopdracht weg, foetsie, verdwenen. Ietwat beduusd pak ik mijn werk weer op. Ik werp nog een blik door het raam, waar de zon me nog steeds toelacht. Misschien kan ik tóch voor de zekerheid patent aanvragen op de naam wandelgaderen. Je weet maar nooit...