Het stoplicht.
Voor elke zelfbenoemde theoreticus
Ik heb er eens over nagedacht en ik denk dat je iemands persoonlijkheid kunt indelen op zijn of haar stoplichtengedrag. Stoplichtengedrag? Ja, stoplichtengedrag. Er zijn namelijk 3 verschillende stoplichtentypes.
1. De stopper Dit type is overdag moeilijk te spotten. Door de drukte op straat kan de stopper zich namelijk makkelijk verstoppen. Wanneer de stopper echter helemaal tot zijn of haar recht komt, is midden in de nacht. Je hebt het vast wel eens meegemaakt: je fietst na een gezellige- of ongezellige - avond naar huis en je komt een stoplicht tegen. Rood. Balen. Er is in de verste verte geen auto, fiets, scooter of tandem te bekennen. De kans dat er binnen nu en de luttele seconden die je nodig hebt om de weg over te steken een voertuig in duivelsvaart in je zichtveld verschijnt, is eveneens minimaal. En toch staat ‘ie daar: de stopper. Braaf wachtend tot hij of zij groen licht krijgt. Letterlijk. Doodstil wacht hij of zij af en dan eindelijk springt het licht op groen. De stopper is los en vervolgt zijn of haar weg. Op naar de eindbestemming! Tenminste, totdat het volgende rode stoplicht zich aandient.
2. De ontstopper De ontstopper is de tegenhanger van de stopper. Voor deze dare devil is geen stoplicht te rood en geen weg te druk: de ontstopper zorgt er voor dat hij of zij oversteekt wanneer hij of zij dat wil. Staat er een opstopping voor het stoplicht? Dat is voor de ontstopper eerder een uitdaging dan een probleem. Filewurmen en voordringen is iets dat de ontstopper op het lijf geschreven is. Met scherpe bochten en in razend tempo manoeuvreert de ontstopper zich, al dan niet over het trottoir, door de menigte heen. Het wil nog wel eens zo zijn dat de ontstopper in een bijna-ongeluk terechtkomt, maar met een handgebaar wuift de ontstopper de scheldende tegenpartij pardon toe. Zo dat heeft ‘m toch maar mooi een paar seconden extra tijd opgeleverd.
3. De twijfelaar Als laatste is daar de twijfelaar. De naam zegt het al: bij de twijfelaar breekt het zweet uit als hij of zij in de verte een stoplicht signaleert. Gaat ‘ie braaf wachten of rijdt ‘ie zonder blikken of blozen door. Hoe dichterbij de twijfelaar komt, des te dringender het tijd wordt om een keuze te maken. Bij elke omwenteling flitst er een andere keuzemogelijkheid door zijn of haar hoofd “Há, ik laat me toch niet kennen, ik rijd gewoon door. Lekker puh!” “Wacht nu maar gewoon. Zijn die paar seconden het je waard om het risico te lopen onder een auto te komen? Van deze stalen motormuis ga je het niet winnen, vriend(in)…” “Ja, maar hoe groot is die kans nu eigenlijk? Ik rijd gewoon door!” “Oei, het is toch drukker dan verwacht. Ik zal toch maar afstappen en even wachten.” Na lang beraad maakt te twijfelaar, gedwongen door het naderende stoplicht, een keuze. Als alle niet-twijfelaars nu denken dat de keuze gemaakt is, hebben ze het goed mis. De twijfelaar kan namelijk te allen tijden besluiten toch nog van gedachten te veranderen: stilstaan op het verdrijvingsvlak of na lang wachten alsnóg door het rood rijden. Alles is mogelijk, maar één ding is zeker en dat is dat niets zeker is voor de twijfelaar.
Waarom het stukje over de twijfelaar langer is dan de andere twee? Omdat ik daar ervaringsdeskundige in ben. ’s Nachts ga ik nog wel eens als held op sokken door rood, maar overdag maken mijn remblokjes overuren. Behalve als iedereen fietst, dan durf ik me als een echt kuddedier nog wel eens te laten meeslepen door het groepsgevoel. “Één voor allen en allen voor één”, “als we gaan, dan gaan we met z’n allen” en nog meer van dit soort heldhaftige kreten schieten er dan door mijn hoofd.
Kijk, ik ben natuurlijk geen psycholoog of deskundige, maar dat maakt mijn voorliefde voor het bedenken van mijn eigen theorieën niet minder groot. En met deze zelf gefabriceerde theorie denk ik dus dat je stoplichtengedrag iets zegt over je persoonlijkheid. Hoe dan? Ik denk dat je als stopper graag op safe speelt, als ontstopper graag de randjes opzoekt en als twijfelaar, nou ja, veel twijfelt.
Goh, ik zou hoogleraar in de Stoplichtenkunde moeten worden. Ted Wijnen, stoplichtenagoog. Klinkt best lekker. En dat er dan een hele stroming aan stoplichtenagogen ontstaan. En dat ik dan mijn eigen Wikipedia pagina krijg. En da… Tenzij mijn theorie weerlegt wordt natuurlijk. Het blijft tenslotte wetenschap.