Het lijstje.
Voor iedereen die plezier haalt uit de kleine dingen des levens.
Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik houd ontzettend van afvinken. Afvinken? Ja, afvinken! Je kent het wel, je zet een kruisje of een vinkje achter een taak die je nog moest doen, maar die je nu hebt voltooid. Of je zet er een dikke streep doorheen, dat kan soms ook heerlijk bevrijdend werken.
Voor degenen die denken dat ik heel gestructureerd ben: jullie hebben gelijk. Voor degenen die denken dat ik heel ongestructureerd ben: jullie hebben ook gelijk. Dat klinkt wat tegenstrijdig, maar het zit zo. Ik hou er ontzettend van om to do lijstjes te maken. Lekker overzichtelijk opschrijven wat er nog allemaal moet gebeuren. Heel gestructureerd, zou je zo denken. Het enige is, en daar plopt mijn ongestructureerde kant zo nu en dan op, dat ik minstens 3 verschillende to do lijstjes op 3 verschillende platformen heb staan. Waarom? Nou, hierom.
1. Een schrift
Eigenlijk is dit mijn favoriet. Want, noem me ouderwets, maar ik vind het heerlijk om dingen op te schrijven. En dan bedoel ik niet digitaal, maar écht op te schrijven. Als ik een vers gelinieerd vel papier voor m’n neus krijg, dan word ik daar stiekem gewoon een beetje blij van. Hier kan ik mijn pennenstreken hun gang laten gaan, want er is plaats in overvloed om al mijn to do’s uitgebreid zwart op wit te zetten. Of blauw op wit, net wat de pen me op dat moment geeft. En dan heb ik het nog niet gehad over wat voor een fantastisch categorisatiesysteem je kunt maken met markeerstiften in alle kleuren van de regenboog. Je raadt het vast: daar maak ik dan ook gretig gebruik van. Vooral van de roze. Dat is mijn lievelingsstreper. Maar dat terzijde. Het nadeel is, dat als ik de bladzijde omsla, ik geen idee meer heb wat er ook alweer op mijn lijstje stond en ik vaak verwoed door de pagina’s blader op zoek naar mijn laatste exemplaar.
2. Een memoblaadje
Een wat kleiner papieren to do lijstje, maar god, wat plakken ze lekker. Je kunt ze letterlijk overal kwijt en sinds ik dat ontdekt heb, is geen lege plek meer veilig. Eentje op de monitor, twee naast het muispad van mijn laptop en dan zo nu en dan nog een als toevoeging op mijn geschreven aantekeningen in mijn hierboven beschreven papieren schriftje. Wat het to do-en op een memoblaadje nét dat beetje extra geeft, is de functie om het – na het afvinken van alle to do’s – in elkaar te frommelen. Gefrustreerd. Of enthousiast. Net hoe de vlag er op dat moment bijhangt. Het memoblaadje is dus bij uitstek geschikt om de extra emotionele lading die je op dat moment bij je draagt eruit te laten.
3. Microsoft to do
Na de algemene beschrijvingen van de afvinkmedia hierboven, lijkt Microsoft to do lichtelijk specifiek. En dat heeft een reden. Komt ‘ie: Hulde aan de sounddesigner van dit programma! Want man, o, man, wat heeft Microsoft to do een heerlijk geluidje als je iets afvinkt. “Pling”, zegt het wanneer je een vinkje zet. Vederlicht. “Pling!” Het is de meest vriendelijke, optimistische en afvinkerige “pling” die ik ooit gehoord heb. Het is zo een “pling” die je wil blijven horen. Keer op keer. En precies om die reden, lieve kijkbuiskinderen, moet ik iets bekennen. Ik betrap me er namelijk zo nu en dan op dat ik met terugwerkende kracht taken toevoeg aan mijn to do lijstje. Niet voor de administratie. En ook niet omdat ik beoordeeld word op het aantal to do’s die ik afgevinkt heb. Dit is puur en alleen om het weer af te kunnen vinken. En dus voor de “pling”.
Zo, weer een blog af. Kan ik die ook weer van mijn lijstje afvinken. Of met terugwerkende kracht erop zetten. Om het daarna weer af te vinken. Wie zal het zeggen. “Pling!”