Een kerstige werkdag.

Voor alle mensen die óók zo genieten van kerstmuziek. Of niet.

We zijn inmiddels vier maanden verder en er komt weer een mijlpaal aan. Want morgen is het dan zo ver: mijn laatste stagedag in 2018. Michael Bublé fietst al een week 's morgens met mij naar het station. Onhoorbaar neuriënd stap ik dan de fietsenstalling in. En weer uit. Terwijl de piep van de station poortjes klinkt, stapt Tony Benett met me de trein in. Frank Sinatra neemt het over in de bus en Brett Eldredge zorgt er voor dat ik vrolijk de marketingtuin betreed. Ik ga op zoek naar een plekje en strijk neer op mijn stoel. Zo, nu is het tijd voor het echte werk!

Terwijl ik me op de kerstbanners stort, zingt Chris Rea me toe. Driving home for Christmaaaaaas, yeah! Voor ik het weet is het pauze. Op weg naar de kantine vraag ik nonchalant of er nog meer mensen zijn die nét zo enthousiast worden van de kerstlijsten op Spotify als ik. Natuurlijk niet met deze woorden. Meer een beetje cooler. Zo van: "Goh, hebben jullie al kerstmuziek op staan?" Denk hier een semi neutraal gezicht bij en je hebt een beeld bij mijn subtiele vraagstelling. Eigenlijk verwachtte ik natuurlijk een volmondig ja. Sterker nog, ik verwachtte eigenlijk bijna een spontane kerstserenade van mijn collega's. Vol verwachting bereidde ik me voor op tips voor de beste hitjes en de meest kerstige ballads.

Tot mijn verbazing hoor ik gegrinnik. "Op de radio, ja" hoor ik iemand zeggen. OP DE RADIO?! Alléén op de radio? The Grinch is er niks bij! Ik probeer m'n teleurstelling te verbergen, maar hoor mezelf toch zeggen: "NIET?!" Lichtelijk teleurgesteld stap ik de kantine binnen.

Ik zit weer achter mijn laptop en doe mijn oortjes in. Terwijl ik me buig over een nieuwe analyse, hum ik een achtergrondkoortje mee. Gelukkig kan ik altijd op Mariah Carey vertrouwen!